نسرین پورمعینی - دانشجوی کارشناسی ارشد عرفان اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز
نسترن مصطفوی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی - دانشگاه آزاد اسلامی بین الملل واحد کیش
یاسمن مصطفوی - دانشجوی پزشکی

هنر و عرفان دو جلوه بارز برای بیان ارائه حقیقت هستند که از دیرباز رابطه و پیوندی عمیق میان آن دو وجود داشته است و به صراحت می توان گفت هنرمندان جهان اسلام و هنرمندان شرقی دارای گرایشات و تمایلات عرفانی بوده اند. هنر هفتم (سینما) با نگرش ها و نگارش های عرفانی شباهت ها و مشترکات فراوان دارد که در ین مقاله به کندو کاش آنها پرداخت شده است . تصاوییر که در قاب سینما به حرکت در می آیند یاد آور تصویر سازی آفرینش جهان هستی می باشند که هنر نمایی حق تعالی تصویر و تمثلی است از حقیقت و کنه هستی. زبان هنر زبان رمز و راز است همان طور که کلید فهم عرفان آشنایی و تسلط بر زبان نمادین است . در سالهای اخیر بحث بر سر سینمای دینی با آئینی تحت عناوین چون سینمای عرفانی یا سینمای اشراقی یا سینمای شهودی و دریک کلمه « سینمای معناگرا» باعث خلق آثاری سرشار از محتوا و معنا برای کسب معرفت و کشف حقیقت گردیده و از طرف درغرب کمپانی هالیوود با ساخت فیلم هایی با مضامین عرفانی احیاگر و مروج عرفان شرقی به خصوص بودیسم می باشد .

هنر، سینمای اشراقی، عرفان و سینما، عالم مثال