رقیه دشتی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل ایران
محمد فرهمند - استادیار دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، ایران

اسلام در نگرش های تربیتی خود، هم به جسم ، هم به روح و هم به تعامل آنها با یکدیگر نظر دارد . از دیدگاه اسلام، روح و بدن هر دو حقوق مسلمی دارند و انسان باید بر اساس موازین شرعی و عقلی به طور کامل رد مقام تامین این حقوق برآید . در نگاه اسلام بدن مرکب و راهبر روح است و روح نیز به نوبه ی خود تعالی بخش و تطهیر کننده ی بدن به شمار می رود . اگر روح انسا تربیت الهی شود سلامت جسم را هم تضمین می کند . روح د رنگاهمولانا، هم چون بسیاری از خکما و عارفانا روزگارش ، موچودی ملکوتی و الهی است که در زندان جسم گرفتار امده است و بی قراری او در این جهان ناشی از همین امر است . قیاس و تمثیل او به گونه است که مخاطب را به نکو داشت روح و سرکوب جسم دعوت می کند . مولوی، در جای جای مثنوی روح را گرامی می دارد و به جسم بهایی نمی دهد و آن را پست و خوار می شمارد . او به تضاد و کشمکش و ناسازگاری میان روح و جسم اشاره ها دارد و بر آن است که جهت حرکت روح به بالا و آسمان و جهت حرکت تن به پایین ، خاک است .

روح ، جسم، خدا، انسان، و مولوی