ناصر بنیادی - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی
عارف شاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشکده هنر و معماری دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)

ظهور نظریات توسعه در ونزا از اوایل قرن بیستم تا کنون از طرفی و مشکلات عدیده ای که اکثر شهرهای ما دارند ، نیاز به مرمت بافتهای فرسوده درونی شهرها و توجه به رشد و گسترش کالبدی را با رویکرد استفاده حداکثری از منابع زمین شهری ضروری می سازد . شهر اردبیل با داشتن پیشینه تارحی کهن و دارا بودن ارزشهای مذهبی، فرهنگی، محیطی، گردشگری و ... از آن دسته شهرهایی است که نمی توان بی اعتنا از کنار فرسودگی مرکز و بخش میانی و مهجور ماندن فضاها و مجموعه های ارزشمند آن گذشت و بی هیچ تردیدی می باید در حفظ و ارتقاء آن ارزشها کوشید . بی شک نوسازی و ساماندهی بافت با ارزش و تاریخی شهر به دلیل ارزشهای نهفته و ماندگار معماری برخی از بناها، فضاهای عمومی و نیز سایر ارزشهای فرهنگی و اجتماعی درون آن ، به همراه بافتهای فرسوده میانی و حاشیه ای شهر، موجب ارتقاء کیفیت محیط شهری و شرایط زیست شده و فضای اندیشه، تامل و تعامل بین انسان و جامعه و جامعه و فضا را مجددا احیاء می نماید . مطالعات و ارزیابی نتایج این رساله نشان می دهد که مطالعات طرح های نوسازی و بهسازی بافتنهای فرسوده شهر ، مطالعات جامع و فراگیری در زمینه توجه به مشارکت ساکنین در تصمیم سازی تصمیم گیری و اچرای طرح ها و نیازهای عمده و اصلی ساکنین پرداخته نمی شود . بنابراین بایستی متولیان امر و نهادهای تصمیم گیر نوع مطالعات و شرح خدمات بافت فرسوده را باز بینی نمایند و قوانینی در جهت لزوم توجه به نقش مشارکت ساکنان در جهت سرعت بخشی به احیاء و ساماندهی بافتهای فرسوده تعریف نمایند .

جمعه مسجد، بافت تاریخی، بافت فرسوده ، بهسازی مشارکتی، شهر اردبیل