میثم شهسواری - دانش آموخته کارشناسی ارشد باستان شناسی دانشگاه سیستان و یلوچستان

حوزهی فرهنگی هلیلرود یکی از حوزههای فرهنگی منطقهی جنوب شرق ایران به شمار میرود که کمی از حوزهی آبریز هلیلرودبزرگتر است. با اینکه تپهها و مکانهای باستانی بسیاری متعلق به دورههای گوناگون در این حوزه شناسایی شده است اما هنوز بخشهای گستردهای از آن ناشناخته مانده و هیج فعالیت باستانشناختی در آنها صورت نگرفته است. عامل انسانی به دلیل فقر گستردهی موجود در منطقه به ویژه در پی خشکسالیهای فلجکنندهی دو دههی اخیر همواره مهمترین تهدید و عامل تخریب محوطههای باستانی در حوزهی یاد شده بوده است. این مقاله بر آن است با بررسی وضعیت این مکانها در حال حاضر و آسیب- هایی که به آنها از ناحیهی عامل انسانی وارد شده است پرداخته و با ارایهی چند راهکار در پایان در واقع به گونهای هشداری باشد برای مسئولان که برنامهی بنیادیتری برای نگاهداری از این مواریث گرانقدر پی افکنند خطر این عامل با توجه به گسترش روزافزون شهرها و روستاها، افزایش جمعیت، زوال افسارگسیخته و استفادهی مهار ناشده از منابع زیست محیطی موجود بسیار زیاد است و محوطههای باستانی را که بی دفاعترین عوارض موجود به شمار میروند را به شدت تهدید میکند

حوزهی فرهنگی هلیلرود، عامل تخریب انسانی، محوطههای باستانی، مناطق باستانی حوزهی هلیلرود