قادر شیروانی - دانشجوی کارشناسی ارشد باستانشناسی دانشگاه سیدتان و بلوچدتان
مریم کردستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد باستانشناسی دانشگاه یزاد واحد تهران مرکزی

محوطه باستانی کنبینو تل گوینه در حاشیه جنوبی رودخانه زهره، در بخش زیدون، شهرستان بهبهان قرار دارد. این محوطه یکی از بزرگترین وسیعترین محوطههایی است که تاکنون در شهرستان بهبهان شناسایی شده و گستردی گی آن بیش از250 هکتار است. بررسی روشمند محوطه کنبینو در بهار 1932 با دو هدف عمدهی گاهنگاری نسبی و شناخت محدوده استقراری هردوره فرهنگی در محوطه، به انجام رسید. نمونهبرداری در این بررسی، با شیوه روشمند طبقه بندی شده به انجام رسیده است. بدین صورت که پس از شبکهبندی محوطه به واحدهای20×20 متر درمورد یافته های فرهنگی غیرمنقول سطحی بقایای معماری کورههای سفالگری و...، تمام واحدها و در مورد یافتههای منقول سفال، ابزار و... باتوجه به حجم زیاد آنها تنها 10درصد ازواحدها نمونهبرداری و مطالعه شد. در مجموع تعداد 093232 قطعه یافته منقول مربوط به ادوار مختلف باستانی جمع اوری و مطالعه شدنوع روش و شیوه مورد استفاده در هریک از مراحل بررسی، اعم از نمونهبرداری، طبقهبندی و مطالعه یافتهها در محوطههای با وسعت زیاد و دربرگیرنده چندین دوره فرهنگی، با توجه به حجم و تنوع زیاد یافتهها، بسیار حائز اهمیت است. انتخاب روشها باید بهگونهای باشد که متناسب با زمان، بودجه و امکانات موجود، بیشترین اطلاعات و بهترین نتیجه بهدست اید شاید بتوان گفت که محوطه کنبینو، بزرگترین محوطهای است که در ایران بدینصورت مورد نمونهبرداری روشمند قرار گرفته و تنوع و حجم یافتههای آن نیز زیاد است. این مقاله سعی بر آن دارد که روش مورد استفاده در هریک از مراحل بررسی روشمند در محوطه مذکور معرفی شود. با این هدف که دیگر باستانشناسان و پژوهشگران پس از مطالعه جهت استفاده در موارد مشابه بانقاط قوت و ضعف احتمالی آن آشنا شوند

روش کار، بررسی روشمند، محوطه باستانی کنبینو، یافتههای منقول یافتههای غیر منقول