مصطفی قدمی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه مازندران
ابوالحسن حسینی - استادیار گروه مدیریت بازرگانی،دانشگاه مازندران
مهناز حسینی سیاه گلی - دانشجوی ارشد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه مازندران

با وجود گذشت 5 دهه از زمان تهیه و اجرای طرح های جامع شهری به منظور ساماندهی شهرها، درعمل موفقیت چندانی حاصل نشده است با این وجود روند تهیه این طرح ها با تغییرات کم و بیش، هنوز ادامه دارد و در اکثر شهرهای کشور،نسل سوم و حتی چهارم طرح های جامع درحال تهیه یا اجرا است.این در حالی است که امروزه شاهد هستیم که در کشورهای توسعه یافته طرح استراتژیک جایگزین طرح جامع شده است.در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی و اولویت بندی موانع تغییر از طرح جامع بطرح استراتژیک در ایران صورت گرفته است. مطالعه حاضر از لحاظ هدف شناسی مطالعه ای کاربردی و از لحاظ روش شناسی به صورت«توصیفی-تحلیلی«به انجام رسیده است. برای جمع آوری پیشینه و مبانی نظری موضوع مورد مطالعه از اسناد کتابخانه ای و مراجع اصیل مرتبط با موضوع مورد پژوهش و برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش از روش دلفی و پیمایشی به صورت روش پرسشنامه استفاده شده است. برای برآورد اهداف پژوهش در جهت جمع آوری دادهها و اطلاعات مورد نیاز پژوهش در قالب نظرسنجی از نظرات31 نفر از خبرگان و کارشناسان که سه سطح اساتید دانشگاه، مشاوران و نخبگان متخصص در حوزه مورد پژوهش بوده اند استفاده گردیده است.برای ارزیابی و محاسبه وزن شاخص ها بر اساس نظرات کارشناسان، از روش آنتروپی شانون و روش تصمیم گیری چند معیاره تاپسیس استفاده شد.براساس یافته های پژوهش در بین مؤلفه های مربوط به شاخص نگرشی و دانشی، مؤلفه ی آشنایی مشاوران طرحهای توسعه شهری با برنامه ریزی استراتژیک و شاخص هنجاری- رفتاری نیز مؤلفه های شفافیت نظام برنامه ریزی شهری کشور در زمینه ی لزوم ، پذیرش و اثر بخشی رویکرد برنامه ریزی استراتژیک شاخص ارتباطی، استفاده از وسایل ارتباطی در برقراری گروه های ذینفع در برنامه ریزی شهری کشور وشاخص نهادی نیز مؤلفه ی انعطاف پذیری تغییر قوانین با توجه به مجموعه قوانین و مقررات بیشترین امتیاز را کسب کرده اند.

موانع تغییر، طرح جامع، برنامه ریزی استراتژیک، مدل تاپسیس