بررسی و تحلیل توسعه یافتگی شهرستان های استان کرمان با استفاده از مدل TOPSIS

امروزه دستیابی به رشد و توسعه پایدار یکی از مباحث عمده کشورها، به ویژه کشورهای در حال توسعه است. کشورهای در حال توسعه به منظور جبران عقب ماندگی ها، فرار از فقر سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و غیره، و برای نیل به توسعه اى معتدل و همه جانبه که بتواند به بهبود وضع زندگی همه مردم منجر گردد، نیازمند شناخت صحیح و برنامه ریزى هاى مناسب و بهینه در سطح ملی و منطقه اى هستند. این مطالعه بر آن است تا با استفاده از روش تاپسیس که یکی از تکنیک های خانواده تصمیم گیری چند معیاره محسوب می شود، به سطح بندی و تعیین میزان نابرابری موجود میان شهرستان های استان کرمان بپردازد. روش انجام پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و جامعه آماری 16 شهر استان کرمان بر اساس تقسیمات اداری- سیاسی 1386 است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که در سال 1386 شهر کرمان دارای رتبه نخست به لحاظ میزان توسعه یافتگی بوده است. این شهر به دلیل مرکزیت اداری- سیاسی به عنوان قطب رشد منطقه، امکانات، خدمات و نیروی انسانی متخصص را از نواحی پیرامونی به سمت خود جذب کرده و به این ترتیب برتری و تفوق آن بر ساختار فضایی استان حفظ شده است. همچنین شهرستان کرمان رتبه 1 و شهرستان کوهبنان رتبه 16 را در بین 16 شهرستان استان کرمان کسب کرده است، که خود بیانگر وجود تفاوت و شدت نابرابری در میزان بهره مندی از مواهب توسعه است. از این رو الگوی حاکم بر ساختار فضایی استان کرمان، تابع الگوی مرکز- پیرامونی است که با در نظر داشتن آن، توجه به برنامه ریزی فضایی به منظور نیل به توسعه و پیشرفت متعادل منطقه ای، ضرورتی اجتناب ناپذیر است.

Keywords:

توسعه یافتگی , استان کرمان , تکنیک تاپسیس