تحلیلی بر الگوی توسعه فیزیکی شهر زابل

گسترش فیزیکی شهر، فرایندی پویا و مداوم است که طی آن محدوده های فیزیکی شهر و فضاهای کالبدی آن به صورت عمودی و افقی گسترش می یابند. اگر این روند سریع و بی برنامه باشد مشکلات متعددی را موجب خواهد شد. این مقاله به بررسی توسعه فیزیکی شهر زابل در فاصله سالهای 1385- 1365، شناخت علت های آن و مشخص کردن الگوی توسعه شهر می پردازد. نوع پژوهش کاربردی و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی بوده و برای این منظور اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی تهیه شده و با استفاده از مدل های آنتروپی شانون و هلدرن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از بکارگیری مدل آنتروپی شانون مشخص کرد که الگوی توسعه فیزیکی این شهر به سوی ناپایداری پیش می رود، و با استفاده از مدل هلدرن معلوم گشت که صددرصد توسعه فیزیکی حاصله ناشی از رشد جمعیت بوده است. یافته های بدست آمده می تواند راهکارهای مناسبی را در اختیار مسئولین شهری برای برنامه ریزی های آتی و گسترش فیزیکی منطقی و پایدار شهر زابل داشته باشد.

Keywords:

توسعه فیزیکی , مدل آنتروپی شانون , مدل هلدرن , شهر زابل