مهدی فاضلی دهکردی - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم وتربیت اسلامی پژوهشگاه حوزه ودانشگاه قم

در این مقاله بر آ ن خواهیم بود که با هدف تحلیل اندیشه سیاسی ابن خلدون نظریه ی عصبیت ویدر سیاست را مورد بررسی قرار داده جنبه های مختلف آن را مورد نقد و بررسی قرار دهیم .اهمیت اینتحقیق از این جهت است که ما را با چگونگی تبین ابن خلدون در ایجاد وفاق در بین قبایل عرب آگاهمی کند ومدلی برای تحول جامعه از بادیه نشینی تا ایجاد شهر ارایه می دهد . بدینسان گوهر نابدانش را فرا راه پویندگان آن قرارمی دهد .ابن خلدون خود را مبدع علم جدید عمران دانستهاجتماعات انسانی را به بادیه نشین و شهری تقسیم نموده با جزمیتی که برای عصبیت قائل است آن رابه عنوان عامل فاعلی هرگونه تحول در جوامع انسانی معرفی می کند .ازجمله نقدهایی که بر نظریه یعصبیت او وارد می شود عبارتند از 1- پارادوکسی که در افکار ابن خلدون وجود دارد 2-ارایه یعصبیت در مقابل اخلاق حسنه 3- بی توجهی به عدالت خواهی و ظلم ستیزی 4- رسیدن به پادشاهیبه عنوان انگیزه اصلی حضور در میدان سیاست 5- نادیده گرفتن رابطه دین و سیاست 6- قرآن بااخلاق عشیره ای مخالفت می کند زیرا نهاد اجتماعی با پیوند عشیره ای ناسازوار است و اسلام دینیاست جهان شمول.

ابن خلدون، عصبیت ، تربیت سیاسی ،دولت ، شهر