مصطفی قادری حاجت - دانش آموخته جغرافیای سیاسی دانشگاه تربیت مدرس
زهرا احمدی پور - استاد جغرافیای سیاسی دانشگاه تربیت مدرس

آمایش سیاسی فضا به عنوان فرایند رابطه انسان، فضا و فعالیت در همه مقیاسها بیش از آن که یک سیاستتصمیم سازی باشد، یک تصمیم سازی سیاسی است که در راستای آمایش سازمان فضایی کشور در سطح ملی،منطقه ای و کالبدی، به منظور کاهش تباینات منطقه ای و مدیریت سازمان یابی فضایی قدرت انجام می گیرددر این فرآیند سیستم توزیع، میزان دسترسی به منابع و توسعه با توجه به عرصه های سه گانه (اقتصاد, سیاستو اجتماع) به سمت تعادل بخشی حرکت می کند. با تغییر و تحول در ساختار و عملکرد شهری، سرازیر شدنمازاد درآمدهای نفتی و همچنین تحول در ساخت اشتغال، شبکه شهری ایران دچار گسیختگی فضایی شده والگوی حاکم بر آن در قالب مدلهای رسمی نمی گنجد، در این شبکه شهری تهران با تمرکز و مرکزیت یکصدساله خود به عنوان مرکز عمل کرده و نقش فرماندهی شبکه شهری را بر عهده دارد و این امر باعث تضعیفشبکه شهری و کمرنگ شدن نقش شهرهای متوسط و کوچک در نظام سلسله مراتب شهری می باشد. این مقالهبا روش توصیفی و تحلیلی به تبیین این موضوع خواهد پرداخت که گسیختگی شبکه شهری ایران چه جایگاه درتعادلی و بی تعادلی فضای ملی دارد و چه راهکاری می توان برای برون رفت از آن ارائه کرد.

سازماندهی سیاسی فضا، شبکه شهری، گسیختگی شبکه شهری، ایران