بررسی عدالت فضایی خدمات عمومی در سکونتگاه های غیررسمی (مطالعه موردی: پارک های درون شهری نسیم شهر)

یکی از چالش های اساسی در نظام مدیریت و برنامه ریزی شهری ایران سکونت میلیون ها نفر در سکونتگاههای غیررسمی یا محلات فرودست می باشد که خواستگاه و علل گسترش آن را می توان در مولفه های مختلفیاز سطوح کلان، میانه و خرد در رابطه با شرایط اقتصادی، سیاسی، مدیریتی، قانونگذاری، جمعیتی، تبیین وتحلیل کرد که یکی از موثرترین آنها عدم عدالت فضایی در سطوح ملی، منطقه ای و محلی است. که در اینپژوهش به آن پرداخته شده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و از ابزارهای اسنادی، سازمانی و میدانیداده ها و اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شده است. نسیم شهر یکی از شهرهای شهرستان بهارستان با جمعیتیبالغ بر 200000 نفر جزء سکونتگاه های غیررسمی استان تهران می باشد. در این تحقیق به صورت موردی بهبررسی عدالت فضایی در توزیع خدمات عمومی نسیم شهر پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشانمی دهد هسته های اولیه (مرکزی) این شهر به دلیل شکل گیری بدون برنامه از کمترین خدمات عمومیبرخوردار است و به همین منظور افزایش خدمات عمومی در هسته های اولیه و بافت های فرسوده با موانعی ازقبیل عدم امکان آزادسازی، عدم مشارکت ساکنین و غیره روبرو شده است.

Keywords:

جغرافیای سیاسی شهر , عدالت فضایی , خدمات عمومی , فضای سبز , نسیم شهر