علی بیژنی - دکترای جغرافیای سیاسی، استادیار گروه جغرافیا دانشکده ادبیات دانشگاه آزاد تهران مرکزی
فاطمه سامع - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

اسکان غیررسمی مسئله ای نیست که تنها مختص به ایران باشد .بلکه بسیاری از شهرهای جهان با آن روبرو هستند.آثار و پیامدهای نامطلوب این پدیده در کلان شهر تهران به خوبی قابل مشاهده است محله اسلام آباد در دل منطقه(2) شهرداری تهران قرار گرفته است . این سکونت غیر رسمی در مجاورت مناطق اعیان نشین سعادت آباد و شهرک غرب می باشد که به لحاظ کالبدی – اقتصادی – اجتماعی – فرهنگی با مناطق مجاور خود دارای تضاد شدید میباشد. محدوده اسلام آباددر کمتر از 40 سال از مجموعه باغات ده ونک به بافتی پرمساله در دل کلانشهر تهرانتبدیل شده است .طبق پیش بینی های طرح تفضیلی کیه اراضی شرق –شمال و جنوب رودخانه اوین درکه که از میان اسلام آباد میگذرد به کاربری فضای سبز تعلق دارند که در حال حاضر دارای کاربری مسکونی هستند . اراضی غربی مسیل دراسلام آباد با جمعیتی حدود 1951 نفر و با منشاء گروه های کم درآمدی جامعه شهری تهران در این اراضی ساکنشده اند و با خرید قولنامه ای زمین از ساکنین اقدام به ساخت و ساز در این محدوده کرده اند که از لحاظ کالبدیبسیار نامناسب و اکثرا با مصالح کم دوام و یک شبه برپا شده اند و دارای ساختار ناهمگون اجتماعی هستند.در صورت حذف محله بایستی املاک از سوی دولت با قیمت مناسب خریداری شود به نحوی که دوباره ساکنین بهحاشیه نشینی روی نیاورند.در صو رت عدم تملک دولت –توانمندسازی و ساماندهی در این محله بایستی صورتگیرد که پرداخت و اظهار دراز مدت دولتی جهت بازسازی و بهسازی محله و ارائه آموزشهای ساختمان سازی فنی بهساکنین محله و ایجاد مراکز تفریحی برای جوانان و بانوان بایستی انجام شود.سوالی که در اینجا مورد بررسی قرارمیگیرد این است که مهاجرتهای بی رویه روستائیان به شهرهای بزرگ چه تاثیری در شکل گیری و رشدسکونتگاههای غیر رسمی دارد؟

شکل گیری- حاشیه نشین - کلان شهر- اسلام آباد