نقد و بررسی حس معنویت مساجد ایران در دوره صفویه

معماری مسجد به عنوان عبادتگاه مسلمانان و تعالی هنر اسلامی،در طول زمان، با توجه به دوره تاریخی شکل گیری بنا از یک سری اصول و ضوابط خاص پیروی کرده است. درک انسان ها نسبت به هنر اسلامی به گونه ای است که هرکس به تناسب قوه ادراک و برداشت ذهنی خود از آن بهره می گیرد. هنر اسلامی تنها ظاهر و پیکر بنا نیست که گنبد و گلدسته ای برروی آن باشد. بلکه روح زنده و حس معنویت بنا است که به ان معنا می بخشد. اوج شکوفایی و تکامل معماری اسلامی در مساجد دوره صفویه به چشم می خورد،که در این دوره مساجد آکنده از حس معنویت و هویتی ویژه هستند. در این تحقیق تلاش می شود که اصول معناگرایانه برای طراحی مساجد و طریقه به دست آوردن حس مثبت معنویت و احساس تعلق در این فضاها بررسی شود. به منظور انجام این امر از شیوه مرور متون و منابع و اسناد تصویری بهره میگیریم.

Keywords:

مسجد , هنراسلامی , معماری , حس معنویت , دوره صفوی