منیژه مظفری - کارشناس ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
احمد میرزاکوچک خوشنویس - استادیار پژوهشگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری

اصول معماری سنتی، قابل ارائه در معماری معاصر است. در دوران تجدد، استفاده از فرهنگ ایرانی اسلامی،واپس گرایی شمرده می شد. تجددخواهی مدرن به دلیل این موضع گیری ناعاقلانه خود از بین رفت ولی ناسزاهای آن باقی ماند، بطوری که معماری سنتی در تصور بسیاری تاریخگرا و با استفاده از عناصر کهن الگو است. تکرار کهن الگوها هویت ایرانی را باز نمی گرداند، گاه حتی ضد هویت شده و تبدیل به کاریکاتوری از گذشته می شود، لذا الگوهای معماری سنتی نوین پیشنهاد میشود. براین اساس ایده این تحقیق احیای نگرش سنتی معماری ایرانی اسلامی است. سؤال این تحقیق که آیا با استفاده از مفاهیمی چون شفافیت ، سیالیت و استمرار در طراحی معماری، آیا باز نیازی به تکرار عناصر گذشته معماری ایرانی اسلامی وجود دارد؟ و آیا می توان چهره نوینی برای معماری اصیل ایرانی اسلامی پیشنهاد نمود؟ فرضیه تحقیق این است که معماری اصیل ایرانی اسلامی را می توان بر اساس مفاهیم فوق احیاء و با سیمایی نوین و بدون استفاده از کهن الگوها مورد استفاده قرار داد. با فرض اینکه مردم با نگاه کردن به اشکالی که در آنها شفافیت و استمرار داشته باشد، همان احساس معماری ایرانی اسلامی را خواهند داشت. برای اثبات این فرضیه، از روش پدیدار شناسی استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده می توان امید داشت معماری معاصر ایران راه نوینی را در آینده طی می کند. در فرآیند تحقیق پس از شناخت و بررسی عوامل مؤثر در طراحی معماری اصیل و سنتی سعی شده تا گزینه های منتخب بر اساس نتایج به دست آمده، اصول طراحی ایرانی و سنتی شامل شفافیت ، سیالیت و استمرار به عنوان اصولی جهت بازنمایی مفاهیم اصیل معماری ایرانی اسلامی مورد تأیید قرار گرفت

معماری، احیای هویت، شفافیت، سیالیت، استمرار