راهکارهای پایداری اجتماعی در معماری امروز شیراز (در بررسی مولفه های معماری زندیه)

معماری پایدار را می توان معماری دانست که نسبت به ویژگی ها ،شرایط محیطی و مکانی پاسخگو بوده باشد و از قابلیت های بستر خود در راستای ایجاد شرایط محیطی مطلوب استفاده نماید و کمترین صدمات را به محیط زیست وارد نماید .جنبه ای از معماری پایدار که همواره به آن کمتر توجه شده است پایداری اجتماعی است که عدم توجه به اصول پایداری اجتماعی چون زیبا شناسی ،راحتی و آسایش و امنیت وهویت اجتماعی باعث ناپدید شدن روح زندگی و روح خانه از بناها شده است. توجه به پایداری اجتماعی منجر به ایجاد حس مکان و تعلق خاطر می شود.دوران زندیه جزء دوران های کمال وشکوفایی معماری ایرانی است و باعث به وجود آمدن بناهایی شده است که در رقابت با معماری امروز هستند .بناهایی که تا به امروز ماندگار شده اند و باعث ایجاد خاطره در ذهن افراد می شوند و این بناها در زمان خود با توجه به خواسته ها و احساس و اندیشه های یک فرهنگ بوجود آمده اند و حاصل خواست گروهی مردم هستند و تبدیل به سمبل ها و نشانه هایی شده اند که آن فرهنگ و آن شهر را به خاطر می آورند و در خاطره جمعی مردم هستند . در این مقاله سعی شده است با بررسی و الگوبرداری از اصول پایداری اجتماعی معماری دوران زندیه به راهکارهایی برای معماری امروز برسیم تا پایداری اجتماعی را نیز در بناهای امروزه بوجود آوریم

Keywords:

پایداری اجتماعی , معماری زندیه , حس مکان , پایداری