ارزیابی راهبردهای تبیین ارتقای فرهنگ اجتماعی فضایشهر با رویکردارتباط غیرکلامی (مطالعه موردی:خیابان مدرس کرمانشاه)

فضای شهری علاوه بر عناصر کالبدی؛ شامل پیامها، معانی و رمزهایی است که مردم براساس نقشها، توقعات، انگیزهها و دیگرعوامل آن را رمزگشایی و درک مینمایند. ابهام در این ادراک، سبب ایجاد بحران هویت فرهنگی و کاهش ارتباطات اجتماعی در فضای شهری میگردد. پژوهش حاضر با هدف تبیین چگونگی ارتقای فرهنگ اجتماعی شهر با رویکرد ارتباط غیرکلامی انجام شده است. جامعه مورد مطالعه را کارشناسان و مردم، تشکیل داده؛ که بر این اساس جهت پاسخگویی به سؤالات پرسشنامه نمونه گیریدر بین مردم عادی با روش تصادفی ساده و بین کارشناسان ابتدا با روش تصادفی و سپس خوشهای صورت گرفته است. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها با توجه به نتایج فرآیندSWOT از تکنیک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و نرمافزارEXPERT CHOICE استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که آنچه محیط کالبدی را به عنوان بستر ارتباطی غیرکلامی بیان میکند؛ در اصل نمادها و سمبلهای محیطی مشترک اجتماعی از یکطرف و از طرف دیگر قابلیت محیطی در تأمین و گسترش این بعد از نیازهای انسانی است. در همین راستا مؤلفههایی از جمله؛ مفهوم گذار، دید و منظر، و نقشه شناختی؛ ارتقای فرهنگ اجتماعی شهر را در چارچوب ارتباط غیرکلامی موجب میشوند. جهت دستیابی علمی و عملی به مؤلفههای مورد نظر در طراحی فضای شهری، استفاده از شاخصهایی مانند؛ سلسله مراتب، انسانمداری، پرسپکتیوهای طبیعی و مصنوعی، سرعت پیاده و سواره و جهتیابی شهروندان، مورد نظر است

Keywords:

فرهنگ اجتماعی , فضای شهری , ارتباط غیرکلامی , خیابان مدرس کرمانشاه