محمد عماد محمودی مهریزی - دانشجوی کارشناسی ارشد خاک و پی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
یونس دقیق - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
جواد نظری افشار - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس

افزایش ساخت و ساز در مناطق شهری و ایجاد گودبرداریها در مجاورت سازههای موجود نیاز به ایجاد سازههای نگهبان برای کنترل تغییر شکلها و ممانعت از آسیب رسیدن به ساختمانهای مجاور را افزایش داده است. از جمله روشهای پرکاربرد در پایدارسازی دیوارهها استفاده از میخکوبی، دوخت به پشت و مهارهای دوغابی میباشد که به شکل گسترده در کشور ما اجرا میشوند. این روشها در اجرا با مشکلاتی روبرو هستند که میتوان به حفاری همراه با لرزش و صدای زیاد، عدم کارایی مناسب در خاکهای پوک و ریزشی، خلا استفاده در زیر سطح ایستابی و مشکل تزریق دوغاب در خاکهای دانه ریز و دشواری جازدن کابلها 1 و میلگردها 2 درون گمانهی حفاری شده در خاکهای ریزشی و زمان عملآوری دوغاب برای پیشتنیدگی مهارها اشاره کرد. روش مهار مارپیچ باتوجه به اقتصادی بودن و سرعت عملیات و ویژگیهای منحصر به فرد دیگر یکی از روشهایی است که امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته است و بسیاری از مشکلات ذکر شده در بالا را ندارد. این روش در کشورهای مختلف روشی پذیرفته شده است و باتوجه به کارایی بالای آن تحقیقات گستردهای برای شناخت رفتار آن صورت پذیرفته است اما در کشور ما تاکنون مورد استفاده قرار نگرفته است، از این رو در این تحقیق به مروری بر این روش برای پایدارسازی دیوارهها پرداخته شده است

مهار، مارپیچ، دوخت به پشت، پایدارسازی، گودبرداری، دیوار حائل