بررسی نقش تئاتر پداگوژیک در تحقق تغییر مسیر آموزش وپرورش از آموزش اندیشه ها به آموزش اندیشیدن

به نظر می رسد که آموزش وپرورش باید برای جستجوی راه حل مسائل پیچیده ی انسان معاصر که روز به روز نیز بر پیچیدگی آن افزوده می شود , تدبیری برای اساسی ترین انتقاد وارد بر تعلیم وتربیت مدرن که یکی انگاشتن آموزش اندیشه ها وآموزش اندیشیدن است بیاندیشد . چرا که کمترین آسیب این نوع هدف گیری تربیتی در سازمان پیچیده و گسترده ی آموزش وپرورش, در خوش بینانه ترین حالت خودش , تربیت انسانهای تک ساحتی ودانشمندانی قلابی است که دارای معلومات زیاد, ولی فهم وادراک کم هستند که قادر به حل جزئی ترین مسائل انسانی در حوزه ی فردی ونیز اجتماعی خویش نمی باشند , این مقاله سعی دارد تا با تمرکز برپاشنه ی آشیل این ساختار سطحی نگر به ژرف ترین جوهر بنیادین انسانی و گران بهاترین دارایی وی ؛یعنی اندیشه وتفکر , ضمن پرداختن به چیستی و گونه های متعدد اندیشه , به دنبال یافتن پاسخ این پرسش باشد که آیا اصولا پرورش تفکر در آموزش وپرورش, ممکن است وچگونه این امکان ممکن خواهد شد ودر پایان با روش پژوهشی نظریه ی زمینه ای ,به این تئوری دست می یابد که تئاتر پداگوژیک تنها سامانه ی آموزشی خواهد بود که در آن ضمن توجه به کلیت انسانی وانواع تفکر , مدیریت همه جانبه ی فرایند تفکر در امر آموزش وپرورش ممکن خواهد بود

Keywords:

آموزش اندیشیدن , فرایند تفکر , مدل آموزشی بلوم , تئاتر پداگوژیک , اهمیت هنر