علی تفنگچی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، موسسه آموزش عالی پردیسان

سیمای شهری و نشانهها و نمادهای موجود در آن، نموداری از شخصیت و فرهنگ ساکنان آن و القاء کننده تفکر و بینش حاکم بر شهرها میباشد؛ از این روست که جلوههای معنوی شهر و به ویژه نشانها و سمبلهای اعتقادی و مرتبط با جنبههای ماوراء مادیات، از اعتباری شایان توجه برخوردارند چنانکه روح یک ملت در ارزشهای دینی آنها نمایان است و ارزشهای دینی عمیقترین بخش یک فرهنگاند و به عبارت دیگر زبانی که هنر اسلامی برگزیده تا مفاهیمش را به مخاطبانش منتقل کند، زبان نماد است. نگارنده در این مقاله با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی، و با مطالعات اسناد کتابخانهای ضمن بررسی نشانههای شهری به عنوان جلوهگاهی از فرهنگ شهر، به این نتیجه دست یافته است که خلق نشانهها و نمادهای بارز و مشهود در سیمای شهری به جهت بار و معنای فرهنگی غنی و دیرینهای که دارند، میتوانند تجلی بخش هویت جامعهای خاص در ارتباط بین فرهنگها باشند و این نمادها تا زمانی ماندگار باقی میمانند که آنچه بدان ارتباط داده میشوند، معنیدار باقی بماند.

هنر اسلامی، نماد و المان شهری، فرهنگ