داریوش نامی - دانشجوی دکترای مدیریت محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
رامین صحرائی - کارشناس ارشد مدیریت محیط زیست
احمد خسروی - دانشجوی کارشناسی ارشد ارزیابی و آمایش سرزمین، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

آمایش سرزمین علمی است که با توجه به ویژگی های اکولوژیک سرزمین و شرایط اقتصادی اجتماعی -آن، نوع استفاده بهینه از سرزمین را مشخص می سازد. انتخاب کاربری و مدیریت زمین بدون توجه به قابلیت و توان سرزمین سبب اتلاف سرمایه و کاهش ظرفیت محیطی میگردد. گردشگری طبعاً رابطه تنگاتنگی با محیط دارد، از این رو، ارزیابی توان محیطی اگر به گونه شایسته ای صورت پذیرد، موجب اصلاح طرح ها و پیشگیری از بروز ناکامی در توسعه گردشگری می شود و از تخریب پیش بینی نشده محیط زیست جلوگیری می کند . پژوهش حاضر در صدد بررسی و ارزیابی توان محیطی شهرستان گرمی به منظور توسعه گردشگری منطقه است . ما در این مقاله بر اساس داده های مختلف محیطی، مدلی برای پهنه بندی آمایشی توسعه گردشگری تولید کردیم که متکی بر رویکرد ارزیابی چند عامله می باشد . الگوی مدل مورد استفاده MADM و رویکرد آن تمرکز بر ارزش و روش جبرانی تحلیل سلسله مراتبی) AHP ( جهت وزن دهی و تلفیق معیارها در محیط GIS بوده است. نتایج در سه سطح مناسب طبقه اول(، متوسط)مناسب طبقه دوم و نامناسب طبقه بندی شد و نشان داد که محدوده مطالعاتی برای توان تفرج متمرکز معادل40084001/13 مترمربع دارای توان 3 و معادل 3037090/59 مترمربع دارای توان 2 می باشند و همچنین در مورد توان تفرج گسترده معادل19389118/33 مترمربع دارای توان طبقه یک و83339304/18 مترمربع دارای توان طبقه 2 می باشد

ارزیابی توان محیطی، سیستم اطلاعات جغرافیایی، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی،شهرستان گرمی