حامد شجاع - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه لرستان
حسن سجادزاده - استاد یار دانشگاه همدان

مجتمع های تجاری به دلیل وسعت وجمعیت زیادی که در خود جا می دهند دارای پیچیدگی های فراوان بوده و مطالعات زیاادی رامی طلبد. باگسترش تقاضا برای مسکن در شهرهای بزرگ ساخت این گونه مجتمع ها در شهرهای بزرگ ،بدون توجه به ابعاد مختلفان و صرفا به صورت گسترش کیفی ،شدت گرفته است. فضاهای جمعی و پایدار اجتمایی ،از مسایلی است که در مجتمع هایمسکونی و تجاری فراموش شده وصرفا فضاهای باقی مانده از سطح مجاز اشغال به ان اختصاص داده می شود. انسان موجودیاجتمایی است وتعاملات اجتمایی در براورده ساختن نیازهای اجتمایی وروانی افراد جامعه خصوصا کودکان وسالمندان نقشمنحصر بفردی دارد امافقدان اجتمایی حمایت کننده که جذب افراد و گروه های مختلف وایجاد شرایط مناسب برای شکل گیریتعاملات اجتمایی می توانند انسان ها رادر تکمیل رشد روانی و اجتمایی شان یاری دهند نیاز به یک استراتژی جامع برای طراحیو شهرسازی پایدار را روشن می کند.محدودیت های موجود در شهرهای بزرگ ،منجر به گسترش ساخت مجتمع های مسکونی وکاهش سهم حیاط خصوصی در معماری معاصر گردیده است. فضای باز مسکونی علاوه بر تامین نور وروشنایی فضاهای داخلی وتهویه طبیعی، به عنوان فرصتی برای ارتباط بیشتر با طبیعت و مکتنی برای تعاملات اجتمایی است .با توجه به محدودیت فضایداخلی و رابطه ی ان با فضای بیرون است. بنابراین بازنگری و شناخت وضع موجود فضای باز،زمینه ساز طراحی اگاهانه تر فضاهایبازمسکونی در اینده است.

مجتمع تجاری، فضاهای باز، حیاط، تعاملات اجتماعی، پایداری