نقد و بررسی رابطه متقابل محیط شهری و معماری با فرهنگ و هویت

معنایی که محیط و ویژگی های کالبدی آثار انسانی را به انسان القا می کنند، مشتمل بر آن دسته از اصول و ارزشهای فرهنگی وهویتی است که شکل دهنده محیط می باشند. به بیان دیگر، محیط مصنوع با سمبلها و تناسبات و اجزا و نشانه ها و اشکال ورنگها و عملکردها، در عین حالی که بیانگر جهان بینی و هویت و فرهنگی است که بانی شکل گرفتن آن شده اند، اصول وارزشهای آنها را نیز به انسان القا نموده و به نوعی در تحولات فرهنگی و رفتارهای آحاد جامعه استفاده کننده ایفای نقش مینماید. با عنایت به تاثیر متقابل محیط و فرهنگ بر یکدیگر، شناخت ویژگی ها و فرآیند تاثیر محیط بر انسان و بر شکل گیریشخصیت و رفتارهای او از گذشته های دور، از منظر بسیاری از متفکران مورد توجه بوده است. معماری به عنوان بستر اتفاقزندگی بشر یکی از تأثیرگذارترین هنرها در جهت نمایاندن فرهنگ عامه و الگوهای ساختاری آن در هر دوره است و این امرباعث انعکاس کلیتی قابل بررسی و قضاوت از فرهنگ، تفکر و ناخودآگاه ملی، در معماری می شود. این قضاوت از طرفاستفاده کنندگان محیط و نیز سایر ادوار تاریخی و فرهنگی نیز واقع می شود. از طرفی، هنگامی که جامعه همواره فضایی آشنا راتجربه کند، زمینه ساز خودباوری ملی و شکوفایی بیشتر افراد خواهد شد. یادمان باشد معماری ملی بر اساس اندیشه ی فرهنگیجامعه ی خود طوری شکل می گیرد که افراد در فضایی آشنا، به خودباوری ملی دست یابند. از طرفی همین معماریتشکیل دهنده ی فرهنگی است که در آن افراد بتوانند در بالندگی فرهنگی و پیشرفت آن نقش داشته باشند. اهداف این مقالهضرورت توجه به هویت و فرهنگ، و رابطه این دو در معماری و تاثیر متقابل این دو بر شکل گیری اماکن و در نهایتتوصیه های لازم برای بهبود وضعیت کنونی و همچنین در جهت حفظ ارزش های فرهنگی و اجتماعی و تقابل صحیح بیننسل ها در فضاهای جمعی شهر می باشد.

Keywords:

محیط شهری , معماری , فرهنگ , هویت , فضای معماری