میلاد صمصام دری - گروه معماری، واحد خلخال، دانشگاه آزاد اسلامی خلخال، ایران
رضا گرشاسبی - گروه معماری، واحد اندیمشک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک، ایران

در عرصه آموزش، نبودن فضاهای مناسب آموزشی هم از جهت استانداردهای فضایی و از جهت نداشتن برنامهریزی آموزشی در فضاهای علمی و تداخل عملکردی در برنامه های عملی باعث افت کیفیت و جایگزین شدنروشهای کم کیفیت آموزشی به جای روشهای نوین در تدریس معماری شده است. آنچه که باعث ایجاد تفاوتدر طراحی یک دبیرستان با هنرستان معماری می شود نوع عملکرد آن و فضاهای مورد نیاز و خاص تر درهنرستانهای معماری است، نبودن فضاهای کافی برای آتلیه ها، نبودن استانداردهای مورد نیاز و جایگزینیطراحی کامپیوتری به جای استفاده از روشهای اصولی تر ایرادی است که به کار طراحان در بازار کار وارد خواهدشد. ماهیت فضاهای آموزشی، لازمه سرمشقی منحصر به فرد برای پژوهش و ایجاد کنش و واکنش صحیح درمیان فضاها می باشد. فضای آموزشی محیطی است. با توجه به بحران زیست محیطی که حیات بر روی کرهزمین را تهدید می کند و نیز افزایش مصرف سوختهای فسیلی که باعث تشدید این بحران شده لزوم استفاده ازمنابع انرژی پاک باید بیشتر مورد نظر طراحان ساختمان قرار گیرد. مفهوم پایداری در معماری، همان معماریپایدار یا معماری همساز با اکوسیستم یا سازگار با محیط زیست است . طراحان ساختمانها براساس این رویکردنه تنها به صرفه جویی در مصرف انرژی است بلکه کمک بزرگی در جلوگیری از آلودگی هوا و کمک به نسل آینده است.

طراحی معماری، هنرستان، فضای آموزش، معماری پایدار