هنر نور و رنگ در اثر بخشی کیفیت فضاهای معماری

عناصر تزئینی معماری دوره کهن در بناها به طور پشم گیر دیده می شود. ازجمله عناصر تزئینی، ارسی ها هستند که طرح و نقشی خاص دارند؛ اما امروزه با توجه به نفوذ معماری غرب و کمرنگ شدن عناصر سنتی، درحال فراموشی اند. این از نقش های اصلی بته جقه، چهارپر و طرح های قاب بندی و گل تشکیل شده که در اغلب هنرهای دوره قدیم به کار رفته اند. این گونه استنباط می شود که طرح های سنتی در دوره کهن در اغلب هنرها به کار می رفته و با توجه به مصالح و ابزار کارآن هنر، در برخی ساده و در برخی با جزئیات همراه بوده است. هدف این پژوهش، مطالعه طرح ارسی ها و حکمت الگوپذیری آنها از معماری اسلامی است. در پایان بررسی نقش های اصلی و تطبیق آنها با سایر هنرهای دوره قدیم است. شیوه تحقیق توصیفی تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای است. همواره هدف بر این بوده است که پنجره به عنوان یک عنصر از ساختمان با تزئینات گره خورده و به منظوری خاص در معماری سنتی و اسلامی ایران به کاررفته است، که در پایان به بررسی والای جایگاه ارسی از جنبه های مادی و معنوی همچون، زیبایی بصری، حفظ حریم و محرومیت فضای بیرونی ارائه گردیده است.

Keywords:

ارسی , نقوش سنتی , تزئینات معماری , پنجره , معماری ایرانی