نادیا اسلامی پرکوهی - کارشناس ارشد دانشگاه مازندران
زهرا (میلا) علمی - دانشیار دانشکدهی علوم اقتصادی و اداری دانشگاه مازندران

امید به زندگی در بدو تولد معرف متوسط سالهایی است که یک نوزاد عمر خواهد کرد و بیانگر وضعیت اقتصادی وبهداشتی یک جامعه است. بهطوری که هر چه طول عمر مردم کشوری بیشتر باشد، آن جامعه را پیشرفته تر می دانند.سلامت مناسب موجب افزایش توان نیروی کار می شود؛ که متعاقبا منجر به افزایش رشد اقتصادی می گردد.به دلیل اهمیت رشد اقتصادی و شناسایی عوامل مؤثر بر آن، در این مقاله، رابطه اثرامید به زندگی بر رشد اقتصادی ایرانبررسی گردید. به این منظور، با استفاده از الگوی خودرگرسیو با وقفه توزیعی، اثر امید به زندگی به همراه سرمایهفیزیکی و جمعیت فعال در چارچوب مدل های رشد درونزا و با الهام از کار منکیو، رومر و ویل (1992) و هم چنینمطالعه نالس و اوون (1997) بر رشد تولید ایران طی دوره زمانی 1350-1388 مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان داد امید به زندگی در سطح معنادار 99 درصد بر رشد درآمد تاثیر گذار می باشد. و یک رابطه تعادلیبلندمدت بین این دو متغیر وجود دارد.افزایش امید به زندگی که نشان دهنده توسعه یافتگی سلامتی است، تاثیر مثبت بررشد اقتصادی کشور دارد و هر یک درصد افزایش در امید به زندگی منجر به 0/90 درصد افزایش در درآمد می شود.

امید به زندگی، رشد اقتصادی، ایران، مدل خود رگرسیو با وقفه توزیعی