کورش نظر پورفرد - دانشجوی کارشناسی ارشد جنگل شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج

فشار وارد بر یک جامعه گیاهی از قبیل چرای دام می تواند به شکل گیری سطحی عاری از درختان جنگلی منجر شود یا ساختارهایی نظیر بوته زارهای مناطق مدیترانه ای را ایجاد نماید. چرای دام قادر است مسیر توالی یک جامعه گیاهی در وضعیت کلیماکس را تغییر دهد. افزایش جمعیت دام در اکوسیستم های جنگلی، تحت تأثیر افزایش جمعیت انسان و به دنبال نیاز روزافزون به محصولات و فرآورده های پروتئینی به وقوع می پیوندد. فشار دام، باعث جنگل زدایی و تبدیل جنگل ها به زمین های زراعی تبدیل شوند، چرای دام نه تنها تغییرات کمی بلکه دگرگونی های کیفی نیز در جنگل بوجود می آورد. ارزیابی اثرات ناشی از چرای دام جهت یافتن خط مشی مدیریتی صحیح و اتخاذ یک استراتژی مناسب جهت ورود دام به عرصه های منابع طبیعی کشور به ویژه جنگل ها، امری ضورری است. هدف از این تحقیق بررسی و مرور مهمترین اثرات چرای دام در عرصه های جنگلی است.

چرای دام، جنگل زدایی، زمین زراعی، مناطق مدیترانه ای، مسیر توالی