سیدمحمود مرویان حسینی - استادیار دانشگاه علوم اسلامی رضوی

نگاه اسلام به تمایلات جنسی، نگاهی از سر واقعنگری و در عین حال تعالی طلبی است. اسلام متناسب با دورههای رشد، نظام تربیت جنسی ویژهای را پیشبینی کرده است و در هر دوره، راهبردهایخاصی را برای مواجهه صحیح با نیازهای جنسی در نظر گرفته است. آموزشهای اسلامی درباره مسائل جنسی میتواند به پرورش استعدادهای افراد، در جهت ارتقای سطح سلامت و تحقق اهداف عالی تعلیم و تربیت و رشد همه جانبه، کمک کند و اجتماع را از انحرافات جنسی نجات بخشد. نظامواره تربیت جنسی متکی به آموزههای قرآن و حدیث، در دوره جوانی برای کسانی که امکان ازدواج ندارند بر عفافگرایی متمرکز میباشد. در بزرگسالی و همراه با ازدواج، تربیت جنسی مبتنی بر ارضای مشروع، همراه با پاسداشت حریم خانواده میباشد. تفاوتهای جنسی میان زن و مرد، زمینه جذابیت های جنسی، برای زوجین است که بازشناسی آنها و حفظ طبیعی این جذابیتها در روابط درون خانوادگی موجب کامجوییهای پایدار و سلامت اخلاقی و ارتقاء کارکردی نهاد خانواده میشود. تحقق حق جنسی شوهر و اجتناب از ستم جنسی به زن، به پویایی نظام جنسی خانواده کمک شایانی میکند. اسلام برای حفظ و پایداری ازدواج و حریم خانواده از گزند آسیب و آفت، ضوابط و قوانین محرمیت را بنا نهاده است. همچنین فرهنگ حجاب و عفاف از کارآمدی مهمی برای پایداری کانون خانواده برخوردار میباشد. شکل گیری نظام تنظیم روابط جنسی، مورد تأکید پیشوایان اسلام در سنت و سیره ایشان است. اختلال جنسی، گسترش روابط غیر اخلاقی در فضای فرهنگ عمومی و اثرپذیری از تبلیغات و فرهنگ معاشرت غربی و فاصله گرفتن از زیرساختهای ایمان و اخلاق در ساماندهی اندیشه و رفتار، مشکلاتی است که اخلاق جنسی در کانون خانواده را تهدید میکند و نیاز به توجه جدی نخبگان، فرهنگ سازان و حاکمیت دارد.

قرآن، حدیث، نهاد خانواده، تربیت جنسی، انحرافات جنسی