تأثیر غلظت های مختلف سیلیس و عصاره گیاه آویشن بر عمر گل بریده مریم

در این پژوهش اثرات عنصر سیلیسیم و عصاره گیاه دارویی آویشن بر کیفیت و عمر پس از برداشت گل بریده مریم مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار بر روی گل مریم انجام شد. در طول اجرای تحقیق گلها در آزمایشگاه در دمای بین (19-15 درجه سانتی گراد) قرار گرفت تیمارها شامل سیلیس درسه سطح (0، 10 و 15 میلی مول) و عصاره گیاه آویشن در 3 سطح (0، 100 و 150 میلی گرم در لیتر ) بود. نتایج نشان داد که بیشترین میزان وزن گل در تیمار سیلیس 15 میلی مول و بیشترین میزان شاخص کلروفیل و میزان جذب محلول در تیمار سیلیس 10 میلی مول بدست آمده است. همچنین در بین تیمارها تیمار سیلیس 15 میلی مول + عصاره آویشن 100 میلی گرم در لیتر بهترین اثرات را در افزایش عمر پس از برداشت گل مریم داشته است بطوریکه کمترین میزان پژمردگی بیش ترین تعداد گلچه باز شده، بیشترین میزان قطر گلچه و بیشترین عمر گلجای مربوط به این تیمار بوده است. به این معنی که این تیمار بر روی درصد پژمردگی گلها بهترین اثر را نسبت به سایر تیمارها داشته و نهایتا در عمر گلجای که مهم ترین فاکتور میباشد در سطح احتمال 1% اختلاف معنی داری را نشان داده و بالاترین عمر گلجای را داشته است که می توان به عنوان یک تیمار خوب جهت افزایش عمر پس از برداشت گل مریم توصیه نمود. همچنین بیشترین میزان قطر گلچه نیز در تیمار سیلیس 15 میلی مول + عصاره آویشن 100 میلی گرم در لیتر بدست آمده است.

Keywords:

تعداد گلچه , سیلیس , , شاخص کلروفیل , گل مریم , عصاره