اثر تغییرات کاربری اراضی بر روی میزان فرسایش در شدت های مختلف بارندگی با استفاده از دستگاه شبیه ساز باران

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه فرسایش خاک در اراضی مرتعی، دیم و دیم رها شدده بوده که با استفاده از دستگاه باران ساز صورت گرفته است.در این تحقیق سه کاربری با شرایط ثابت در نظر گرفته شد ،همچنین شدت های بارش ایجاد شده با استفاده از دستگاه باران ساز و در دو شدت 46 میلی متر بر ساعت و 88 میلی متر بر ساعت با توجه به 3 تکرار در 18 مرحله نمونه برداری صورت گرفته است. از نقاط مجاور دستگاه باران ساز نیز از عمق 20-0 سانتی متری خاک، نمونه های خاک جهت آنالیز در آزمایشگاه برداشت شد.نتایج نشان داد که تغییرات کاربری تأثیرات چشمگیری را بر روی میزان فرسایش در شدت های متفاوت بارندگی نشان میدهد،به گونه ای که بیشترین میزان فرسایش در کاربری دیم رها شده و شدت بارش 88 میلی متر بر ساعت صورت گرفته است. کمترین آن نیز در کاربری دیم و شدت بارش 46 میلی متر بر ساعت اتفاق افتاده است. همچنین تغییرات کاربری تأثیرات زیادی را بر میزان فرسایش خاک نشان داد ، به گونه ای که فرسایش خاک در کاربری دیم رها شده دارای بیشترین مقدار میباشد،که در نتیجه باعث افزایش رواناب و فرسایش میگردد،که این عامل را میتوان در اثر افزایش میزان رس، سیلت،آهک و همچنین کاهش درصد شن در کاربری دیم رها شده نسبت به دو کاربری دیگر توجیح کرد.با توجه به ماتریس همبستگی میزان فرسایش همبستگی مثبت و معنی داری را در سطح 1% در شدت بارندگی 46 میلی متر بر ساعت و همبستگی مثبت و معنی داری را در سطح 5% در شدت بارش 88 میلی متر بر ساعت با عوامل رس و سیلت نشان داد. رسوب در شدت های 46 و 88 میلی متر بر ساعت همبستگی مثبت و معنی داری با عامل فرسایش پذیری خاک در سطح 1% نشان داد.

Keywords:

باران ساز , رواناب , فرسایش , کاربری اراضی