احسان صالحی فر - دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، گروه علوم دامی، مشهد، ایران

تخمیر طبیعی شکمبه در گاو های شیرده برای افزایش میزان تولید شیر کارآمد نبوده، زیرا محدودیت غذایی مانند مصرف بیش از مقدار (60%) کنستاتره برای دام وجود دارد که سبب بروز بیماری های متابولیکی (اسیدوز) و در نتیجه بروز خسارات جبران ناپذیر مانند لنگش و آبسه های کبدی در گله می گردد. در این تحقیق راهکارهایی مانند استفاده از یونوفرها جهت کاهش تولید اسید لاکتیک با اثرگذاری بر جمعیت استرپتوکوک بویس، استفاده از پروبیوتیک های غیر باکتریایی که سبب تغییر الگوی تخمیر در جهت استفاده از متابولیت های موجود در شکمبه می شود و استفاده از بیوتکنولوژی برای تولید باکتری های ترا ریخته کار آمد جهت تغییر الگوی تخمیر در شکمبه می شوند به تفصیل مورد بررسی قرار می گیرد.

الگوی تخمیر، باکتری های ترا ریخته، پروبیوتیک ها، شکمبه، یونوفرها