بهینه سازی سیستم باززایی در سه رقم گوجه فرنگی به منظور انتقال ژن

گوجه فرنگی یکی از مهمترین سبزیجات و گیاه مدل جهت اصلاح و بیوتکنولوژی در بین گیاهان دولپ های است. لذا باززایی با درصد بالا جهت انتقال ژن و تولید پروتئین های نوترکیب در این گیاه مورد نیاز می باشد. در این پژوهش به منظور بهینه سازی سیستم باززایی از ریزنمونه کوتیلدونی سه رقم گوجه فرنگی که در ایران بیشترین سطح زیر کشت را دارند، استفاده شد. آزمایش های جداگانه به صورت فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی با دو فاکتور رقم در 3 سطح (اوربانا، کلجی، ریو گرند)، محیط کشت پایه MS با ترکیبات مختلف از هورمونهای NAA و BAP در 6 سطح مختلف و 4 تکرار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد اثرات متقابل رقم و تیمارهای هورمونی در سطح 0/01 معنی دار بودند و بیشترین میزان باززایی در دو رقم ریوگرند و اوربانا در محیط حاوی 1 میلی گرم در لیتر BAP و 0/1 میلی گرم در لیتر NAA بود.

Keywords:

گوجه فرنگی (Lycopersicun esculentum) , باززایی , رقم , هورمون