فاطمه کاظمی - مرکز تحقیقات کاربردی دارویی ، دانشگاه علوم پزشکی تبریز،تبریز، ایران،انستیتو پاستور ایران، تهران، ایران
نصرت اله ضرغامی - مرکز تحقیقات کاربردی دارویی ، دانشگاه علوم پزشکی تبریز،تبریز، ایران

مقدمه: امروزه تلاش برای آماده سازی داروهای پایدار با کارایی دارورسانی بالا اجتناب ناپذیر است. دی فروئیل متان با ساختار آبگریزی که از گیاه کورکومالانگا بدست آمده است، کاربرد وسیعی در درمان سرطان دارد اما حلالیت آبی پایین و قابلیت زیستی پایین منجر به دلیوری پایین دارو می شود. هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات مهاری نانوذرات حاوی دی فروئیل متان بر روی بیان ژن تلومراز می باشد. روش: دی فروئیل متان به درون نانوذرات لود شد و میزان دی فروئیل متان برآورده شد. اثرات سیتوتوکسیسیتی نانوذرات حاوی دی فروئیل متان به وسیله تکنیک MTT Assay مشخص شد. سپس مهار بیان ژن تلومراز توسط تکنیک Real time PCR تعیین گردید. نتیجه: نتایج MTT Assay نشان داد که نانوذرات به تنهایی اثرات سیتوتوکسیسیتی روی سلول ها ندارند. بیان ژن تلومراز روی سلول به طور موثری با افزایش غلظت نانوذرات حاوی دی فروئیل متان کاهش یافت. نانوذرات حاوی دی فروئیل متان اثرات سیتوتوکسیسیتی خود را روی رده ی سلولی از طریق کاهش بیان ژن تلومراز و القای آپوپتوزیس از طریق افزایش دریافت دی فروئیل متان توسط سلول ها القا می کند. درنتیجه میتوان گفت نانوذرات حامل خوبی برای داروهای هیدروفوب هستند.

تلومراز، نانوذره، سرطان پستان، هدف درمانی