ارسطو بدویی دلفارد - عضو هیئت علمی گروه زیست شناسی دانشکده علوم دانشگاه شهید باهنر کرمان
خسرو خواجه - عضو هیئت علمی گروه بیوشیمی دانشکده علوم زیستی دانشگاه تربیت مدرس

مقدمه: حلال های آلی تمایل دارند آب را از سطح پروتئین جدا کرده و از این رو نیروهای غیرکووالان را تخریب کرده و در نتیجه فعالیت و پایداری آنزیم را کاهش می دهند. علی رغم این موضوع استفاده از آنزیم ها در حلال های آلی کاربردهای فراوانی در سنتز مولکولهای نامتقارن زیستی دارد.هدف: بر اساس نتایج تکامل جهت دار رزیدوهای باردار سطحی پروتئین برای افزایش پایداری در حضور حلال های آلی با رزیدوهای هیدروفوب تر جایگزین شدند.pQ80L انجام شد. وکتور SVP روی آنزیم quick-change روش کار: جهش زایی هدفمند با استفاده از روش جهش زایی برای تولید پروتئاز وحشی و جهش یافته انتقال داده شد. فعالیت (E.coli BL حاوی ژن پروتئاز به درون میزبان مناسب ( 21 بعنوان سوبسترای سنتزی، توسط آنزیم طبیعی و جهش یافته با کاهش جذب در 340 ،FAGLA پروتئازی با سوبستراینانومتر اندازه گیری شد.نسبی را به میزان 25 و 33 درصد در حضور حلال آلی ایزوپروپانول C پارامتر 50 T21V جهش یافته ،SVP نتایج: در مقایسه با میزان این پارامتر را حدود 58 % در حضور ایزوپروپانول و 55 N248G و پروپانول افزایش داده است. در حالی که جهش یافته30 در حضور ایزوپروپانول و (×10-3 min- را حدود ( 1 ki میزان N248G % در حضور پروپانول افزایش داده است. جهش یافته 60 در حضور پروپانول کاهش داده است. این نتایج نشان می دهد که پیشنهاد می کند که بین افزایش (×10-3 min-1) و قدرت هیدروفوبیسیته حلال های آلی یک رابطه مستقیم وجود دارد

حلال آلی، پروتئاز، پایداری، هیدروفوبیسیته