اثر سیلیکون برمحتوای نسبی آب، میزان کلرفیل، تنظیم کننده گلایسین بتائین و پرولین در دو ژنوتیپ تریتیکاله تحت تنش خشکی

تریتیکاله یک گونه غله می باشد که به وسیله انسان و از ترکیب ژنوم های گندم وچاودار به وجود آمده است که به صورت دانه یا علوفه کشت و به عنوان رژیم غذایی جایگزین به جای سویا وذرت درتغذیه دام وطیور استفاده می شود. سیلیکون دومین عنصر رایج موجود در خاک است که دارای اثرات مفیدی در افزایش تحمل به تنش های زنده و غیر زنده در گیاهان است. با توجه به فراوانی سیلیکون و اهمیت آن در رشد و نمو گیاه و به منظور مطالعه اثرات این عنصر بر روی محتوای نسبی آب، کلروفیل، گلایسین et- و مقاوم - 79 JUANILO بتائین و پرولین طرحی به صورت بلوک های کاملاً تصادفی در قالب فاکتوریل در دو رقم حساس 92 17 تریتیکاله و سه تکرار و با یک نوع کود سیلیکات سدیم و نیز سه تیمار در سه سطح شاهد، خشکی و سیلیکون- خشکی و در شرایط گلدانی انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که محتوای نسبی آب، تنظیم کننده پرولین وگلایسین بتائین همچنین محتوای کلروفیل کل با کاربرد سیلیکون در مقایسه با تیمارهای شاهد و خشکی افزایش می یابند. چنین ترکیبات بیو شیمیایی رامی توان به عنوان بیومارکرهای فیزیولوژیکی قلمداد کرد که در مواقع تنش سبب حفاظت بافت های گیاه، در مقابل آسیب های اکسیداتیو می شوند. نتایج این آزمایش نشان می دهد که سیلیکون سبب تغییرات فیزولوژیکی م یگردد که در افزایش تحمل غلات در تنش خشکی موثر است. این عنصر را م یتوان به عنوان جایگزین مناسبی ، در خا کهایی که با بحران آب مواجه هستند به کار برد.