راحله خطیب زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد باغبانی دانشگاه فردوسی مشهد
مجید عزیزی - دانشیار گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد-گروه باغبانی دانشگاه فردوسی مشهد
حسین آرویی - استادیار گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

رو شهای بیوتکنولوژیک، امکانی برای تولید مداوم مواد مؤثره ویژه به منظور استفاده در صنایع دارویی و همچنین مجالی برای انتخاب، تکثیر و حفظ ژنوتی پهای مهم و نادر گیاهان دارویی فراهم نمود هاند. تکنیک کشت بافت و باززایی در محیط درو نشیشه ای به عنوان یکی از این ابزار توانسته است گیاهان دارویی با اهمیت را به نحو مؤثرتری در مقایسه با رو شهای سنتی تکثیر و حفظ گونه مهم، اما فراموش شد های از گیاهان دارویی بومی ایران و یکی از ترکیبات (Levisticum officinale) نماید. انجدان رومی اصلی اغلب د مکرد ههای دیورتیک می باشد. به منظور تکثیر درو نشیشه ای و دستیابی به ماده گیاهی کافی، آزمایشی در قالب طرح1 پی پی ام) و یک تیمار شاهد / 1 و 5 ،0/5) BAP 1 پی پی ام) یا حاوی / 1 و 5 ،0/5) KIN کاملاً تصادفی با 6 تیمار از هورمو نهای 0/5 و 1 پی پی ام) و 3 سطح ،0) 2,4-D/NAA انجام شد. برای ریشه دار کردن قلم ههای حاصل، یک آزمایش فاکتوریل با 3 سطح KIN 1 پی پی ام / و یا 5 BAP 1 پی پی ام / 0/5 و 1 پی پی ام) انجام شد. بهترین نتایج شاخه زایی با استفاده از سطوح 1 و 5 ،0) BA به دست آمد. تجزیه اثرات سطوح و ترکیبات مختلف هورمونی بر القای ریشه، نمایانگر برتری معنی دار ترکیبات دارای اکسین 2,4- بود. بهترین ترکیب هورمونی از نظر D یا NAA ،BA بر ترکیبات فقط دارای (BA) 2,4- ) و سایتوکینین D یا NAA) شناخته شد. BA 2,4- به همراه 1 پی پی ام D ریشه زایی، تیمار 1 پی پی ام

گیاه دارویی، باززایی غیرمستقیم، ریزازدیادی ،Levisticum officinale