نرجس جعفری - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه الزهرا، تهران
روحا کسری کرمانشاهی

رنگزاهای آزو که با حضور یک یا تعداد بیشتر گروه های آزو (-N=N-) شناخته می شوند، رایج ترین رنگزاهای مورد استفاده دز صنایع نساجی می باشند . آنها گروه مهمی از مواد رنگی سنتزی که با عنوان زنوبیوتیک درنظر گرفته می شوند می باشند و در مقابل فرایندهای تجزیه ی زیستی بسیار مقاوم می باشند. در مطالعه ی حاضر اثر منابع مختلف کربن (گلوکز، عصاره ی مخمر، نشاسته، پپتون، فروکتوز، سوکروزف مالتوز) و نیتروژن (پیتون، عصاره ی مخمر، اوره، نیترات آمونیوم، نیترات پتاسیم) روی رنگبری توسط باکتری (جدایه ی A1) جداسازی شده از لجن فعال بررسی شد. راکتیو بلک 5 به عنوان یک مدل از رنگزای آزو مورد استفاده قرار گرفت. درصد رنگبری از طریق سنجش جذب نوری محلول رویی محیط کشت در طول موج بیشینه ی رنگزا (nm 597) محاسبه شد. بیشترین رنگبری 75/7 و 73/1% به ترتیب برای گلوکز و عصاره ی مخمر (0.5%) به عنوان منابع کربن در حضور 100mg/1 رنگزا بعد از 72 ساعت در دمای 32 درجه سانتیگراد و در شرایط سکون (استاتیک) بدست آمد. بیشترین رنگبری 82/2 و 79/55% به ترتیب برای پپتون و عصاره ی مخمر (g/1 0/34) به عنوان منابع نیتروژن در حضور mg/1 100 رنگزا و 0/5 % گلوکز (منبع کربن) بدست آمد.

پساب نساجی، رنگبری، رنگزای آزو