بررسی اثر مولکولی منیزیم بر بیان ژن حامل گلوکز چهار در درمان رت های دیابتی
Publish place: 8th national biotechnology congress of I.R. Iran & 4th National Conference on biosecurity
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 772
This Paper With 5 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NBCI08_0223
تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1394
Abstract:
موضوع تحقیق: در مطالعات قبلی اثر منیزیم خوراکی در کاهش قند خون رت های دیابتی شده اثبات گردیده بود. در این تحقیق به دنبال یافتن مکانیسم مولکولی آن بودیم، از آنجا که حامل گلوکز چهار (GLUT4)در عمده بافت های عضلانی و چربی بیان می گردد لذا اثر منیزیم در بیان ژن GLUT4 مورد بررسی قرارگرفت. هدف: مطالعه تاثیر منیزیم خوراکی بر بیان ژن GLUT4 در عضله پای رت های دیابتی شده توسط استرپتوزوسین. روش تحقیق: در این مطالعه از رت نژاد ویستار در محدوده وزنی 200-180 گرم استفاده شد. حیوانات با تزریق 60mg/Kg STZ به صورت داخل صفاتی دیابتی شدند. رت ها به چهار گروه تقسیم شدند، گروه اول رت های سالم و گروه دوم رت های دیابتی که هر دو از آب آشامیدنی معمولی استفاده کردند.گروه سوم رت های دیابتی که از آب آشامیدنی حاوی 10 گرم بر لیتر سولفات منیزیم و گروه چهارم رت های دیابتی که دو نوبت در روز 2.5 واحد (mg/kg) انسولین دریافت می کردند. پس از هشت هفته نگهداری و اندازه گیری هفتگی قند و وزن ابتدا حیوانات تحت تست تحمل گلوکز(IPGTT) قرار گرفتند. و سپس طی عمل جراحی عضله پا ایزوله گردید و به منظور تعیین میزان بیان ژن Glut4 از Real-Time PCR استفاده گردید. نتیجه تحقیق: نتایج این مطالعه نشان داد که منیزیم سبب کاهش قند خون در حیوانات دیابتی شده و سبب بهبود تست تحمل گلوکز می گردد. علاوه بر این رت های دیابتی شده ای که با انسولین با دوز 2.5 واحد تحت تیمار قرار گرفته بودند میزان بیان ژن GLUT4 آنها 1085 برابر افزایش یافت در حالی که در رت های که بامنیزیم تحت درمان بودند 23.71برابر افزایش بیان ژن GLUT4مشاهده شد. از نتایج این مطالعه می توان چنین نتیجه گرفت که منیزیم از طریق افزایش بیان ژن GLUT4قادر است مقاومت سلول های عضلانی را در برابر انتقال گلوکز کاهش دهد و از این طریق سبب کاهش قندخون شود.
Keywords:
Authors
هانیه سلیمانی
مرکز تحقیقات پزشکی مولکولی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان
کیانوش ملک زاده
مرکز تحقیقات پزشکی مولکولی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان
نپتون سلطانی
مرکز تحقیقات پزشکی مولکولی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان
غلام رضا عامری
مرکز تحقیقات پزشکی مولکولی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان