راحله عمرانی منش - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست، دانشکده مهندسی دانشگاه شیرا
ایوب کریمی جشنی - استادیار بخش مهندسی راه و ساختمان دانشکده مهندسی دانشگاه شیراز

لندفیل های بهداشتی اغلب به عنوان اقتصادی ترین روش و از نظر زیست محیطی روش قابل قبولی برای دفع مواد زائد جامد شهری می باشند. پسابی که در اثر نفوذ آب باران و در اثر فرایندهای بیولوژیکی و شیمیایی درون مواد زائد از لندفیل خارج می شود، شیرابه نامیده می شود. شیرابه حاصل از لندفیل، اغلب به عنوان فاضلاب بسیار آلوده و خطرناک تعریف می شود. روش های تصفیه شیرابه به دو دسته کلی بیولوژیک و فیزیکی – شیمیایی تقسیم می شوند. یکی از روش های تصفیه فیزیکی – شیمیایی فرایند انعقاد- لخته سازی می باشد. هدف از این مقاله ارزیابی اثر فرایند انعقاد – لخته سازی در تصفیه شیرابه محل دفن مواد زاید شهر شیراز می باشد. آزمایشات بر روی دو نوع پساب شیرابه خام و شیرابه پیش تصفیه شده بیولوژیکی انجام گردید. از آزمایش جار جهت تعیین شرایط بهینه برای کاهش COD استفاده شد. تاثیر مواد منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید FeSO4, Al2(SO4)3, FeCl3, (PACL) مورد آزمایش قرار گرفت و مقدار بهینه انواع منعقد کننده تعیین گردید. همچنین اثر PH بر عملکرد انواع منعقد کننده بررسی شد. نتایج نشان می دهد که منعقد کننده PACl در مقایسه با سایر منعقد کننده ها راندمان بهتری دارد، برای شیرابه خام راندمان حذف COD برابر 37% و برای شیرابه پیش تصفیه شده 46% بوده است .

لندفیل ، شیرابه ، انعقاد - لخته سازی