سرنوشت دی.ان.ای و پروتئین نوترکیب(تراژن) دردستگاه گوارش پستانداران

در دهه گذشته، فن آوری دی. ان. ای نوترکیب انتقال ژن های خارجی به گونه های متفاوت را هموار و محدودیت گونه ای را از بین برده است. از این روش برای انتقال یک یا چند ژن با هدف دستیابی به یک صفت مطلوب استفاده می شود. که نتیجه این تغییر ژنتیکی، معمولا بیان یک یا چند صفت خارجی در ارگانیسم هدف است. هنگامی که یک ژن جدید به ژنوم گیاه منتقل می شود، نتیجه نهایی آن معمولا تولید یک یاچند پروتئین جدیداست. بررسی پایداری و انتقال پروتئین و دی ان ای تراریخته و یا قطعات حاصل از تجزیه آن ها در دستگاه گوارش و بافت های انسان و حیوانات مصرف کننده مسئله بسیارمهمی درایمنی غذایی یک غذای تراریخته است. هدف این گزارش مرور پژوهش های انجام شده درمورد سرنوشت دی . ان. ای نوترکیب (تراژن) در دستگاه گوارش حیوانات است. تمامی گزارش ها سرنوشت یکسانی برای مولکول دی.ان. ای در درون دستگاه گوارش عنوان کرده اند، چراکه همه دی. ان. ای از جمله دی. ان. ای موجود درموجودات تراریخته ، ازهمان چهار نوکلئوتید یکسان تشکیل شده، به این معنی که استفاده از تکنیک های نوترکیب درتولید غذا تغییرات عمدهای را در خصوصیات شیمیایی دی.ان. ای ایجاد نمی کند. و دی. ان.ای تراژن در ساختار متفاوت از دی.ان. ای معمول موجود در سلولهای حیوان و با گیاه نیست، تنها تفاوت در ترتیب توالیهای رونویسی است، و دلیلی برای شک کردن به اساس و عملکرد دی .ان.ای تراژن با دی.ان. ای طبیعی گیاهی برای مصرف وجود ندارد.

Keywords:

تراژن , دی.ان.ای نوترکیب , دستگاه گوارش , مهندسی ژنتیک , گیاه تراریخته