بررسی تزئینات آجرکاری سردر ورودی خانه های قزوین در دوره قاجار

دوره قاجار، دوره تضاد در اندیشه های معمارانه و تنوع در گرایش ها و شیوه های معماری شهری است. این تنوع بیش از همه در حوزه معماری مسکونی نمود پیدا می کند. سردر ورودی نسبت به سایر محیط و اجزاء دیگر از ویژگی ها و امتیازات خاص برخوردار بوده است. زیرا علاوه بر اینکه به عنوان یک عنصر رابط بین برون و درون خانه محسوب می شده، از لحاظ زیبایی بصری نیز شاخصی برای تشخیص ارزش هویت و معماری هر ساختمان بوده است. بسیاری از فضاهای ورودی همانند واحدهای دیگر معماری- تنها برای پاسخگویی و تأمین نیازهای مادی و مملوس طراحی و ساخته نمی شد. بلکه فرهنگ و الگوهای رفتاری، ارزش های معنوی و اجتماعی، نقش مهمی در شکل گیری آنها داشته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تزئینات و تناسبات به کاررفته در سردرهای ورودی خانه های قزوین، در دوره قاجار می باشد. روش تحقیق به کار رفته، روش توصیفی تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات بصورت میدانی صورت گرفته است. جامعه آماری شامل 3 خانه (بهشتی، رضایی و اسدی ها) است که دارای تزئینات برجسته ای در سردر ورودی خود می باشند. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که 2 نمونه از موارد مورد بحث (خانه های بهشتی و خطیبی) دارای سر درهای فرورفته با نسبت عرض به عمق 2 به 1 می باشند. تزئینات آجرکاری زینت بخش نیم گنبدهایی است که فرورفتگی سردرها را با کاربندی پوشانده اند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تناسبات و تزئینات آنها از الگوهای خاصی پیروی می کند. در مقابل 1 مورد (خانه اسدی ها) دارای سردر ورودی ساده با قوس های هلالی مدور است.

Keywords:

قزوین , دوره قاجار , سردر ورودی , تزئینات , آجرکاری