میرحسین میرجعفری - شیراز، فرهنگشهر، رجایی ده

مقاله پیش رو جستاری است در باب تحلیل شاخصه ای دور از جشم مانده در فضا. البته شایدبهتر باشد در این باب، این مثل تغییر اصطلاح چشم با بینی را به خود ببیند. نگارنده سعی دارد اشاره ای داشته باشد به فضای پیجیده و فرمال بو (رایحه) در معماری. چرا که از نگاه وی سال هاست عوامل زیبایی شناختی چون فرم، رنگ، نور، بافت، ریتم، ترکیب و ... دستخوش تحولات گوناگون بوده اند. حال آن که تمامی این ع وامل، قابل دریافت از طریق حس بینایی بوده و سچس به ادراک می رسند. بنابراین شاید بهتر باشد از دیدگاه معمار کور به این زاویه سازه و فضا نگریسته شود. همان طور که حس لامسه در ادراک بافت یک متریال و حس گرمی یا سردی آن به کمک قوه بینایی می آید، یا همان طور که حس شنوایی، صدای قدم زدن روی یک کف پوش چوبی را شاخصه ی دیگری برای ادراک بینایی آن کف پوش می سازد، حس شامه یا بویایی نیز می تواند در فضاسازی دخیل شده، حتی پافراتر گذاشته خود ملهم طراحی و ساخت گردد. نگارنده به فازهای مجزای شامه در معماری پرداخته و در نهایت به جمع بندی و ارائه پیشنهاد می پردازد.

بویایی، شامه، بو در معماری، صفات زیبایی شناختی