نقش طراحی محیطی در احساس امنیت شهروندان

امنیت محیط زندگی، یکی از مهمترین عوامل سازنده کیفیت مطلوب در زندگی انسان به شمار می رود. برای ایجاد احساس امنیت شهروندان وکاهش و پیگیری از جرایم شهری باید همگام با پیشرفت و تغییر روش های ارتکاب جرم، راهکارهای پیشگیرانه نیز به روز شده و نه تنها با پیشرفت جرایم همگام شود، بلکه از آن فراتر رفته تا به راحتی بتواند بر تمامی ابعاد آن احاطه و تسلط یابد. یکی از عوامل مهم و مؤثر در افزایش امنیت که امروزه در کشور ما مورد بی توجهی نسبی قرار گرفته، نقش معماری و شهرسازی در کاهش رخداد ناهنجاری های اجتماعی است. امروزه افزایش میزان جرم و جنایت، معماران و شهرسازان را به فکر دستیابی به راه حل مناسبی در راستای پیشگیری از جرم انداخته است. مسلماً پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیط چیزی فراتر از استفاده از حصار و یا قفل زدن به درب منازل است. نیاز به امنیت در فضاهای شهری، موجب شکل گیری مجموعه نظریه مستندی چون نظریه «پیشگیری از جرم از راه طراحی محیطی« (CPTED) شده است که در این مقاله مورد توجه قرار می گیرد. هدف این مقاله بررسی عوامل مؤثر در طراحی محیطی در کاهش جرم و درنتیجه احساس امنیت شهروندان است. پرداختن به این امر از آن جهت دارای اهمیت است که امروزه در فرایندهای طراحی فضاهای شهری کمتر به قابلیت بالقوه مناطق شهری در کاهش یا جلوگیری از جرایم توجه می شود. در این راستا نقش طراحی محیطی در امنیت کوچه ها و پیاده روها و همچنین نحوه توزیع کاربری ها مورد بررسی قرار می گیرد.

Keywords:

احساس امنیت , پیشگیری از جرم , طراحی محیطی , امنیت کوچه ها و پیاده روها , توزیع کاربری