نقش و کارکرد ارتباطات مجازی در تلافی فضاهای عمومی شهری در راستای توسعه ی پایدار اجتماعی با بررسی نمونه ی موردی پارک لاله ی تهران

تعابیر اجتماعی پایداری بر تساوی حقوق اجتماعی و عدالت تأکید می کند و این امر می تواند به توسعه ی تدریجی شهر ها همراه با الگوهایی مستحکم از تعهدات شهری بیانجامد. یکی از نتایج کلیدی مباحث همایش جهانی ارتباط جهت توسعه (WCCD) این است که هیچ مدل توسعه ی جهانی که منجر به پایداری در تمام سطوح جامعه ای، اجتماعی به اجتماعی و زمینه ای به زمینه ای دیگر متفاوت باشد. ارتباطات مجازی با فراهم آوردن زمینه های مشارکتی و افزایش تعاملات اجتماعی بستر مطلوبی جهت نیل به توسعه ی پایدار را ایجاد می کند. لیکن چالشی که انسان امروزه با آن رودر روست گسست بین دنیای مجازی و واقعیت مکانی اوست. هدف این مقاله بررسی ساختارهای اجتماعی عمومی متناسب به عنوان زیرساخت هایی جهت تلافی فضاهای مجازی با اجتماعات واقعی است تا ارتباط نه تنها به عنوان رسانه یا پیام بلکه در شبکه ای از وابستگی های اجتماعی مطرح شود. شیوه ی پژوهش توصیفی پیمایشی با بررسی مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و بررسی نمونه ی موردی پارک لاله ی تهران می باشد تا در نتیجه دریابیم چگونه ارتباطات مجازی از طریق رسانه های گروهی می تواند سبب تدثیر در فعالیت های مدنی و ارتقاء روابط اجتماعی در فضاهای عمومی شهر در راستای دستیابی به پایداری اجتماعی شود.

Keywords:

توسعه ی پایدار اجتماعی , ارتباطات مجازی , فعالیت های مدنی , فضاهای عمومی شهری