زیباشناسی در معماری و شهرسازی معاصر ایران

حس آرامش و آسایش در مبانی زیبایی عبارت است از اقدامات با عناصری که آرامش را هر چه بیشتر به مردم القا کند که از ارکان مهم زیبایی شناسی به شمار می رود. همچنین با خلاقیت یا به عبارتی کنار هم قراردادن افکار و ایده هایی که تا قبل از این پنداشته می شد به یکدیگر ربطی ندارند، می توان افکار مختلف با با یکدیگر ترکیب و یک ایده نو که مفید هم هست بوجود آورد. در نهایت هویت شهری مطرح می شود. در پس ظاهر و در بطن مکان، محیط و شهر نهفته است. رخدادها، کنش ها، روابط جاری در بین ساکنین و مردم شهر و تعاملات آنان، عوامل تشکیل دهنده هویت هستند. پس هویت، خاطره می آفریند و خاطره ها زیبا هستند. لازم است به اختلاف و درک و سلیقه بشری در این مورد اشاره کرد که با اختلاف زیبایی متفاوت است. فرهنگ، خانواده، محیط و غیره تأثیرات شگرفی در ادراک زیبایی دارند. با درک این مسائل به خوبی می توان دریافت که زیبایی نسبی است. از قرن هجدهم مفهوم زیبایی بیشتر جنبه روانشناسانه به خود گرفت. زیبایی در ارتباط با ادراک دیده شد و بیننده جزئی از این مجموعه به حساب آمد. سلیقه، احساس و ادراک در علم زیبایی شناسی راه یافتند. به این ترتیب زیبا شناختی در قرن بیستم به صورت فلسفه و دانش تمامی نمودهای زیبایی شد. احساس زیبایی بعنوان یکی از انگیزه های آدمی، و ادراک زیبایی حاصل فرآیند ادراک آدمی است. در این مقاله تلاش بر این است که مفهوم زیبایی بعنوان انگیزه اصلی آدمی، عوامل مؤثر بر ادراک زیبایی و در نهایت این که چه عواملی از نظر معماری به ادراک زیبایی کمک می کند بررسی شود.

Keywords:

زیبائی شناسی , آراستگی , محیط شهری , هماهنگی , هویت