ارزیابی تأثیر رویکرد طراحی محیطی (CPTED) بر تعاملات انسان، با رویکرد پایداری اجتماعی و امنیت در مجموعه های مسکونی

امروزه با افزایش روند شهرنشینی، گسترش شهرها و به دنبال آن بروز معضلات اجتماعی بیش از پیش بر مسائل چون امنیت شهروندان در فضاهای شهری تأکید می گردد. بدون شک ایجاد محیطی امن و به دور از جرم یکی از معیارهای رضایتمندی افراد از فضاهای انسان ساخت محسوب می شود. یکی از اهداف معماری بناها، حفظ ایمنی و آرامش است که از طریق گسترش امنیت کالبدی حاصل می شود. در این میان مجموعه های مسکونی به دلیل عدم توجه و از بین رفتن حس تعلق، زمینه لازم را برای آسیب اجتماعی فراهم آورده اند. بر این اساس می توان با طراحی محیط های انسان ساخت معماری امکان حضور افراد و فعالیت اجتماعی بدون ترس وواهمه ساکنین فراهم گردد. آنچه از امنیت در مجموعه مسکونی به عنوان دریافت عینی و ذهنی یاد می شود ناشی از ساختار کالبدی، اجتماعی و عملکردی محیط است. لذا برای افزایش آن بایستی معیارها و استانداردها برای طراحی مجموعه های مسکونی در نظر گرفت. یکی از راهبردهای فیزکی افزایش امنیت، پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی (CPTED) می باشد که امروزه از کارآمدترین راهکارهای تأمین امنیت کالبدی با استفاده از کاهش فرصت های مجرمانه در فضاهای انسان ساخت می باشد. روش پژوهش تحلیلی- توصیفی بوده و از ابزار مطالعات کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات لازم استفاده شده است. در نهایت پس از بررسی میزان امنیت راهکارهای طراحی محیطی با استفاده از رویکرد (CPTED) جهت ارتقاء سطح کیفی مجموعه های مسکونی در راستای افزایش ایمنی ارائه خواهد شد.

Keywords:

رویکرد طراحی محیط (CPTED) , محیط انسان ساخت , پایداری اجتماعی , امنیت , مجموعه مسکونی