اثرات منفی عدم رعایت عدالت سازمانی برعملکرد کارکنان

موضوع علم مدیریت به معنای وسیع کلمه را می توان انسان و روابط انسانی دانست. در واقع مدیر فردی است که از طریق ایجاد ارتباط و رهبری کارکنان سازمان و استفاده از عوامل مختلف تولید سعی در ارتقاء اثربخشی و کارآیی که سازمان دارد. یک مدیر بدوا در محیطی متلاطم قرار دارد و با محدودیت های گوناگونی مواجه است، محدودیت منابع سازمانی، محدودیت ضوابط و قوانین دست وپاگیر، محدودیت های ناشی از فشار مؤسسات رقیب و بالاخره محدودیت های مختلفی که از سوی سازمان های اجتماعی و مراکز قدرت ایجاد می گردند. انسان به حکم اجتماعی بودن، از بدو تولد تا پایان عمر همواره در کنار سازمان های متعدد و گوناگون بوده، به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم با آن در ارتباط است. یا عضوی از سازمان است یا یکی از استفاده کنندگان خدمات و محصولات آن سازمان. بدین ترتیب مطالعه سازمان بدون افراد جامعه و مطالعه افراد بدون در نظر گرفتن سازمان ها کاری بیهوده به نظر می رسد. در واقع مطالعه سازمان ها و افراد لازم و ملزوم یکدیگرند. موضوع عدالت از دیرشمار جزء مهمترین مباحث و دغدغه های بشر و اندیشمندان علوم گوناگون بوده است. عدالت، مفهوم وسیعی است و در هر حوزه ای کاربرد ویژه خود را دارد و در زندگی بشر، از حیات فردی گرفته تا نهادهای بسیار پیچیده اجتماعی به ویژه دولت و سیستم اداری آن مد نظر قرار می گیرد. عدالت حیات و بقای سیستم های اجتماعی را استمرار می بخشد و عناصر اجتماعی را در کنار یکدیگر منسجم می سازد. عدالت و اجرای آن یکی از نیازهای اساسی و فطری انسان به شمار می رود که وجود آن، زمینه را جهت پیشرفت و توسعه جوامع انسانی بیش از پیش فراهم می کند

Keywords:

عدالت , عدالت سازمانی , عملکرد کارکنان , اثرات بی عدالتی درسازمان , موانع تحقق عدالت