محمد مهدی رضایی - دانشجوی دکتری رشته برنامه ریزی درسی دانشگاه شیراز
رضا مظاهری - دانشجوی دکتری رشته برنامه ریزی درسی دانشگاه شیراز
امید سلیمانی بالاوی - دانشجوی دکتری رشته برنامه ریزی درسی دانشگاه شیراز
ولی احمد کرماج - دانشجوی دکتری رشته برنامه ریزی درسی دانشگاه شیراز

تاریخچه مطالعه در مورد هوش حداقل به گالتون با کتاب «نبوغ ارثی» بر می گردد. بعد متخصصان زیادی مانند، بینه، وکسلر، موجبات پیشرفت آن را فراهم آوردند. سپس در سال 1983 گاردنر نظریه های سنتی هوش را مورد انتقاد قرار داد و اشاره کرد که آنها تمام توانایی های انسان را در بر نمی گیرند او معتقد بود که انسان دارای هوش های زیادی مانند هوش بدنی - جنبشی، هوش بین فردی، هوش کلامی – زبانی و... می باشد. نظریه ی هوش های چندگانه ابتدا توسط بسیاری از متخصصان رد شد. اما بعدها در عرصه تعلیم و تربیت مورد توجه قرار گرفت. این تئوری اشاره دارد که انسان ها دارای تمام این هوش ها هستند اما ترکیب این هوش ها در نزد افراد متفاوت است . با این فرضیه معلمان و متخصصان تعلیم و تربیت بار سنگینی را به دوش خواهند داشت. اولین وظیفه آنان شناخت استعدادها و توانایی های دانش آموزان و وظیفه دوم آنها، متناسب ساختن روش های تدریس با این استعدادهای متنوع می باشد. این تئوری مورد استفاده بسیاری از مدارس قرار گرفت و پیامدهای مثبتی را به همراه داشت. البته کسانی هم بودند که از کاربرد این تئوری در مدارس انتقادهای فراوانی نمودند ولی تأثیر مثبت این تئوری بر فرآیندهای آموزشی در قابل انکار نیست. این مقاله نتایج بدست آمده توسط محققان را بررسی و راه کارهای مناسبی برای طراحی برنامه درسی با توجه به این نظریه، مطرح نموده است

تعلیم و تربیت ، مدارس ، هوش ، هوش های چندگانه