بررسی تأثیر سبک رهبری مدیران بر درگیری شغلی کارکنان و اعضای هیأت علمی دانشگاه کردستان در سال 1931

مقاله به بررسی رابطه سبک رهبری مدیران بر درگیری شغلی کارکنان و اعضای هیأت علمی دانشگاه کردستان در سال 2931 پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان و اعضای هیأت علمی دانشگاه کردستان در سال 2931 می باشد که بر اساس آمار تعداد 864 نفر شامل 166 نفر هیأت علمی و 101 نفر کارمند می باشد، 122 نفر بر اساس فرمول کوکران به عنوان نمونه آماری تعیین شدند؛ از شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای برای جمع آوری داده ها استفاده شده است. پژوهش به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده که برای اندازه گیری سطح درگیری شغلی از پرسشنامه درگیری شغلی کانونگو، 2341 و بر ای اندازه گیری سبک های رهبری از سبک سنج مدیریت لوتانز 2343 استفاده شد که در ایران توسط الوانی 1000 ترجمه شده است.برای سنجش پایایی پرسشنامه ها از آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آلفا در پرسشنامه سبک های رهبری 0848 و در پرسشناه درگیری شغلی 08.4 به دست امد داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS20 و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج آزمون فرضیات بیانگر این است که سبک های رهبری مدیران از دیدگاه کارکنان و اعضای هیات علمی مورد مطالعه، میزان درگیری شغلی آنان را به صورت مستقیم تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین بین سبک های مدیریت وظیفه مدار و رابطه مدار و میزان درگیری شغلی کارکنان و اعضای هیات علمی رابطه معنادار و مستقیمی وجود دارد. اما بین سبک مدیریت موقعیت مدار و میزان درگیری شغلی کارکنان و اعضای هیات علمی رابطه معنادار و معکوسی وجود دارد. نتیجه تحلیل رگرسیونی در مدل برازش اعضای هیات علمی بیانگر این است که متغیر وابسته، از متغیر سبک موقعیت مدار اقتضایی به صورت معکوس و بعد از آن از متغیر سبک رابطه مدار فرد مدار به صورت مستقیم بیشتر تأثیر می پذیرد. در حالی که در مدل برازش کارکنان، تنها از متغیر سبک هنجار مدار وظیفه مدار به صورت مستقیم بیشتر تأثیر می پذیرد. نتایج مدلنهایی رگرسیون بیانگر این است که از میان متغیرهایی که وارد معادله شده اند، متغیر وابسته، از متغیر سبک فرد مدار رابطه مدار به صورت مستقیم و بعد از آن از متغیر سبک هنجار مدار وظیفه مدار به صورت معکوس بیشتر تأثیر می پذیرد.