الگوی بررسی رابطه سرمایه فکری و خلاقیت سازمانی مطالعه موردی شرکت سهامی بیمه ایران استان آذربایجان غربی

سرمایه فکری را میتوان به مجموعهای از داراییهای دانشی متعلق به سازمان تعریف کرد که موجب افزایش ارزش سازمان و بهبود وضعیت آن میشود. سرمایه فکری به عنوان منابع فکری، دانش، اطلاعات و داراییهای فکری در نظرگرفته میشود که منجر به خلق ارزش و سودآوری برای شرکت میگردد. سرمایه فکری شامل سرمایه انسانی، سرمایه ارتباطی و سرمایه ساختاری میباشد. برای رویارویی با تغییرات جدید، سازمانها باید به فراتر از سازگاری با تغییر بیاندیشند به دنبال بهرهگیری از فرصتهای بالقوه باشند.که یکی از پارادایمهای افزایش انعطاف پذیری، سرعت و کیفیت، ایجاد خلاقیت سازمانی است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سرمایه فکری و خلاقیت سازمانی در شرکت سهامی بیمه ایران استان آذربایجان غربی میباشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و از نظر هدف، از نوع تحقیقات کاربردی است. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل کلیهی کارکنان رسمی و قراردادی شرکت سهامی بیمه ایران استان آذربایجان غربی است که تعداد آنها 57 نفر و همگی به طور تمام وقت در استخدام این شرکت میباشند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه سرمایه فکری و خلاقیت سازمانی استفاده شده است. روایی پرسشنامه بوسیله خبرگان تقویت و پایایی پرسشنامه سرمایه فکری با محاسبه آلفای کرونباخ 57 % و پایایی پرسشنامه خلاقیت سازمانی با آلفای کرونباخ 75 % مورد تائید قرارگرفتهاند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و از آزمون فریدمن جهت اولویتبندی ابعاد سرمایه فکری )سرمایه انسانی، ساختاری و ارتباطی( استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشان داده است که سرمایه انسانی با ضریب همبستگی 907 % و سرمایه ساختاری با ضریب همبستگی 207 % و سرمایه ارتباطی با ضریب همبستگی 075 % دارای بیشترین اهمیت می باشد.

Keywords:

سرمایه انسانی , سرمایه ساختاری , سرمایه ارتباطی , خلاقیت سازمانی