معصومه حسام نژادرستمی - دانشجوی کارشناسی اقتصادکشاورزی دانشگاه پیام نوربهشهر

بیش از نیمی از مساحت کشور ایران را مراتع تشکیل می دهد. مرتع، به اراضی دایر یا بایر اطلاق می شود که رستنیها درآن به حالت طبیعی رشد کرده میزان بارندگی آن منطقه نسبتاً کم باشد و به وسیله ی حیوانات اهلی و وحشی مورد چرا واقع گردد و هیچ عاملی آن را محدود ننماید که به عنوان بستر تحولات اقتصادی و اجتماعی ایلات و عشایر ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا منبع تولید گوشت، لبنیات، پشم و سایر فرآورده های دامی است. از این رو شناخت این بخش به طور قطع تأثیر تعیین کننده ای بر تنظیم و اجرای برنامه هایی که نتیجه ی آن ها تداوم حیات جانداران وابسته به مراتع در ترازهای متفاوت و تنوع زیستی است، خواهد داشت. باید گفته شودکه مرتعداری علم اداره ی پایدار اکوسیستم های مرتعی به منظور تأمین انتظارات جامعه از این اراضی است که با یادگیری راه های بهره برداری صحیح ازاین اراضی مرتعی، وضعیت پوشش گیاهی آنها نیز بهبود میابد. دراین مقاله برآنیم باشناسایی مشکلات مرتع ومرتع داری در ایران وبا تمام پتانسیلهای کشور دراین اراضی سعی در کاهش این مشکلات وافزایش بازده این اراضی کرده تا با افرایش جمعیت وافزایش دام ها باعث جلوگیری ازنابودی مراتع گردد وبه طبع آن نیزهزینه های گزاف برای احیا وبهبود وفعالیت های اصلاحی ومدیریتی کم گردد.این تحقیق با توجه به روش توصیفی تدوین گردیده وامید است این مقاله بتواند سهمی در بهتر شناساندن این بستر حیاتی ورفع مشکلات آن درایران گردد که عزیزان هر چه بیشتر برای اصلاح و حفظ این منبع عظیم الهی کوشا باشند

مرتع،مرتع داری،پوشش گیاهی مراتع،مشکلات مراتع ایران